Üniversite Öğrencilerinde Beden Kitle İndeksi, Tükenmişlik Düzeyi ve İyilik Hâli Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abstract

Amaç: Üniversite öğrencilerinin BKİ(Beden Kütle İndeksi)’lerinin iyilik hâli ve tükenmişlik düzeylerine etkisini belirlemek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Toplam 953 üniversite öğrencisi ile gerçekleştirilen çalışmada“Kişisel Bilgi Formu”,“Maslach Tükenmişlik Envanteri- Öğrenci Formu” ve “İyilik Hâli Ölçeği”kullanılmıştır. Çalışma için gerekli etik izinler alınmıştır. Bu çalışmada elde edilen veriler SPSS 21 paket programı aracılığı ile analiz edilmiştir. Bulgular: Yaş ortalaması 20,86±2,03 yıl olan öğrencilerin, %79,9’u BKİ 25kg/m2’nin altında normal kilolu, %16,6’sı 25-30 kg/m2 arasında fazla kilolu, %3,6’sı ise, 31 kg/m2 ve üzeri olduğundan obezdir. Öğrencilerin %53,1’inin (n=506) düzenli ve dengeli bir beslenme alışkanlığı yoktur. Öğrencilerin İyilik Hâli Ölçeği toplam puan ortalaması 88,39±12,66 (min:24, max:120) olup, ölçek alt boyutu puan ortalamaları yaşamı anlamlandırma ve hedef odaklı olma 26,88±4,63, bilişsel boyut 16,43±2,71, duygusal alt boyut 17,65±3,24, fiziksel alt boyut 11,31±3,33, sosyal alt boyut 16,10±2,60’dır. Maslach Tükenmişlik Envanteri değerlendirildiğinde, öğrencilerin tükenme alt faktör puanı ortalaması 15,14±5,00, duyarsızlaşma alt faktör puanı ortalaması 10,27±4,05, yetkinlik alt faktör puanı ortalaması 12,26±3,00’dür. İyilik Hâli Ölçeği toplam puanları ile tükenme ve duyarsızlaşma puanları arasında %35 oranında negatif yönlü orta düzeyde anlamlı ilişki vardır (tükenme; r=-0,359, p=0,000, duyarsızlaşma; r=-0,358, p=0,000). İyilik Hâli Ölçeği toplam puanları ile yetkinlik puanları arasında ise, %42 oranında pozitif yönlü orta düzeyde anlamlı ilişki vardır (r=0,428, p=0,000). Öğrencilerin BKİ puanları ile tükenmişlik puanları arasında anlamlı ilişki yoktur (p=0,189). Öğrencilerin BKİ ile İyilik hâli ölçek puanları arasında pozitif yönlü düşük düzeyde anlamlı ilişki vardır (r=0,273, p=0,024). Sonuç: Öğrencilerin düzenli ve dengeli bir beslenme alışkanlıklarının olmaması, gelecekte preobez ve obez popülasyonunun artması açısından oldukça önemli bir risktir. Öğrencilerin iyilik hâli düzeyi arttıkça yetkinlik durumları artmakta, tükenme ve duyarsızlaşma durumları azalmaktadır. Öğrencilerin BKİ’leri tükenmişlik durumlarını değiştirmezken, iyilik hâli durumlarını olumlu etkilemektedir

Aim: To examine the impact of body mass index (BMI) of university students on burnout levels and wellness. Material and Methods: In the study, 953 university students were enrolled. ‘Personal Information Form’, ‘Maslach Burnout InventoryStudent Survey’ and ‘Wellness Scale’ were the instruments of the study. Ethical approvals were received for the study. In this study, the data were analyzed using the SPSS 21 package program. Results: Of all participants, %74.6 were female and %25.4 were male. Their mean age was 20.86±2.03. %32.5 were physiotherapy students, %30.7 were nursing students, %26.3 were health institutions management students and %10.4 were nutrition and dietetics students. %51.1 (n=506) of the students do not have a regular and balanced diet. As for the BMI of participants, %79.9 were labelled as normal weight with the value under 25 kg/m2 , %16.6 were overweight with 25-30 kg/m2 and %3.6 were found to be obese with 31 kg/ m2 . The mean wellness scores of the participants were 88.39±12.66 (min:24, max:120). As for the subscales, the mean scores of giving meaning to life and being goal- driven were 26.88±4.63; of cognitive subscale was 16.43±2.71; of emotional subscale was 17.65±3.24; of physical subscale was 11.31±3.33 and of social subscale was 16.10±2.60. According to Maslach Burnout Inventory, the mean scores of burnout, desensitization and competence sub-factors were 15.14±5.00, 10.27±4.05 and 12.26±3.00, respectively. There is a significant moderate and negative oriented relationship (%35) among students’ total scores of Wellness Scale, burnout and desensitization scores (burnout; r=-0.359; desensitization r=-0.358; p<0.001). However, there is a significant moderate and positive oriented relationship (%42) between their total scores of Wellness Scale and competence scores (r=0.428, p<0.024). Conclusion: The fact that students do not have a regular and balanced diets dies poses a risk of increase in the population of pre-obese and obese in the future. The more students’ level of wellness increases, the more their level of competence increases while the burnout and desensitization levels decrease. BMI of the students has been found to have a positive impact upon students’ wellness although it has no effect on burnout level.