Effect of Different Repair Techniques on Shear Bond Strength of Dental Ceramics

Abstract

Objective: Dental ceramics have superior characteristics for fixed restorations. However, crack propagation and chipping are also common problems. Repair availability of a restoration would be advantagous for both clinician and patient.The aim of this study was to compare different repair techniques and materials. Material and Methods: Fifty specimens were fabricated from feldspathic ceramic. The specimens were divided into 5 groups (n=10) for different repair techniques. For the direct repair, a repair set was used and composite resin was applied using a silicone matrix. For indirect repair, the composite resin and ceramic repair components were prepared. All ceramic surfaces were etched with 40% phosphoric acid. For cementation of the repair ceramic and repair composite resin, a dual polymerized composite resin or a commercial cyanoacrylate (CA) was used. After cementation/CA application, all specimes were thermocycled. The shear test was performed with 5-mm/min crosshead speed. The shear bond strength values were recorded in Newton and converted into megapascal (MPa). Data (MPa) were analyzed using Kruskal-Wallis non-parametric test, and for the multiple comparisons, the Dunn test was used with Benforrini corrections (?=.05). Results: The higher mean shear bond strength values were observed with the direct composite resin repair technique (20.73MPa), composite resin applied with CA (14.77 MPa), and ceramic cemented with dual-polymerized composite resin (14.98 MPa), The lowest shear bond strength value was observed with the ceramic-to-ceramic bonding with CA (8.59 MPa). Conclusion: Direct repair technique showed the best shear bond strength values while other techniques can be used for interim solutions.

Amaç: Dental seramikler sabit restorasyonlar için üstün özelliklere sahiptir. Ancak çatlak oluşumu ve kırıklar genel problemlerdendir. Restorasyonun tamir edilebilir olması hem klinisyen hem de hasta için avantajlı olacaktır. Bu çalışmanın amacı farklı tamir yöntemleri ve materyallerini karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Feldspatic seramikten elli örnek hazırlanmıştır. Örnekler tamir yöntemlerine göre 5 gruba (n=10) ayrıldı. Direkt tamir yöntemi için tamir seti kullanılarak silikon matrix ile kompozit rezin uygulanmıştır. İndirekt tamir yöntemi için kompozit rezin ve seramik parçalar hazırlanmıştır. Tüm seramik yüzeylere %40 fosforik asit uygulanmıştır. Tamir seramiğini ve tamir kompozit rezini, dual polimerize kompozit rezin veya ticari siyanoakrilat (CA) ile siamnte edilmiş/yapıştırılmıştır. Tüm örneklere termosiklus uygulanmıştır. Makaslama testleri 5-mm/dak. hızda yapılmıştır. Makaslama kuvvetleri Newton cinsinden ölçülmüş daha sonra megapaskal (MPa) cinsine çevrilmiştir. İstatistiksel analizler (MPa) Kruskal-Wallis non-parametrik testi ile değerlendirilmiş, karşılaştırmalar Benforrini düzeltmeleriyle Dunn testi kullanılarak yapılmıştır (?=,05). Bulgular: En yüksek makaslama kuvvetleri direkt kompozit rezin ile tamir tekniğinde gözlenmiştir (20,73MPa). Daha sonra sırasıyla CA ile yapıştırılmış kompozit rezin (14,77 MPa) ve dual-polimerize kompozit rezin ile simante edilen örneklerde gözlenmiştir (14,98 MPa). En düşük değerler seramik tamir parçalarının CA ile seramiğe yapıştırıldığı grupta gözlenmiştir (8,59 MPa). Sonuç: Direkt tamir tekniği en iyi makaslama bağlantı kuvveti değerlerini gösterirken diğer yöntemler ara çözüm olarak değerlendirilebilir.