COVID-19 pandemi öncesi ve sırasında bir üniversite hastanesi çocuk psikiyatri polikliniğine yapılan başvuruların karşılaştırması

Abstract

Amaç: Çin’de başlayan ve tüm dünyayı etkileyen COVID-19 salgını global bir sağlık krizine dönüşmüştür. Bu çalışmanın amacı, COVID-19 pandemisi sırasında psikiyatri polikliniğine başvuran çocuk ve ergenlerin sosyodemografik özelliklerini ve psikiyatrik tanılarını belirlemektir. Yöntem: AFSÜ çocuk psikiyatri polikliniğine Eylül 2019-Mart 2020 ve Eylül 2020-Mart 2021 tarihleri arasında başvuran hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar retrospektif olarak Nucleus® poliklinik sistemi ile taranmıştır. Veriler SSPS 21.0 ile analiz edilmiştir. Vakaların yaş, cinsiyet ve psikiyatrik tanıları incelenmiştir. Bulgular: Çalışmaya 1157 hasta dahil edilmiştir. Hastaların yaş ortalaması 10,8 yıl ve %61,5’i erkek cinsiyetteydi. Hastaların %53,8’i (n=622) pandemi öncesinde, %46,2’si (n=535) pandemi sonrasında başvuru yapmıştır. Pandemi sonrası dönemde, pandemi öncesi döneme göre başvurular kız cinsiyet yönünde artmıştır (p=0,017) ve başvuranların yaş ortalaması azalmıştır (p=0,035). Pandemi öncesinde başvuranların %40,0’ı Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), %16,1’i Anksiyete Bozukluğu (AB), %5,1’i Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB) ana tanısı alırken, pandemi sonrası başvuranların %27,3’ü DEHB, %19,3’ü AB, %5,6’sı OSB ana tanısı almıştır. Pandemi sonrasında pandemi öncesine göre DEHB tanısı alma sıklığı azalmıştır (p<0,001), AB (p=0,024) ve Major Depresif Bozukluk (MDB) (p=0,001) tanılarında artış görülmüştür. Sonuç: Çalışmamızda pandemi sonrası AB ve MDB tanılarının artış gösterdiği, DEHB tanısının ise azaldığı görülmüştür. Pandemi sırasında uzaktan eğitim sürecine geçilmesi, DEHB belirtileri nedeniyle yapılan başvuruları azaltırken ortaya çıkan fiziksel ve sosyal kısıtlılıklar AB ve MDB tanılarını arttırmış olabilir. Bu dönemde DEHB gibi mevcut psikiyatrik bozukluğu olan hastaların takiplerinin ve tedavilerinin aksatılmaması uzun dönemde gidişat için önem arz etmektedir.

Objective: The aim of this study is to determine the sociodemographic characteristics and psychiatric diagnoses of children and adolescents who refered to the psychiatry outpatient clinic during the COVID-19 pandemic. Method: This study enrolled the patients who were presented to the Child and Adolescent Psychiatry outpatient clinic between September 2019 and March 2020 and between September 2020 and March 2021. The patients were scanned retrospectively with the Nucleus® outpatient clinic system. The data were analyzed with SSPS 21.0. Age, gender and psychiatric diagnosis of patients were examined. Results: This study enrolled 1157 patients with 10.8 mean age and 61.5% male participants. 53% (n=622) of patients was diagnosed before pandemia and 46.2% (n=535) of patients was diagnosed during pandemia. Before pandemia: patients were diagnosed with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) 40%, Anxiety Disorder (AD) 16.1%, Autism Spectrum Disorder (ASD) 5.1%. During pandemia: patients were diagnosed with ADHD 27.3%, AD 19.3%, ASD 5.6%. During the pandemia the number of female patients increased (p=0.017), mean age of patients decreased (p=0.035), the diagnosed ADHD rates decreased (p<0.001) and the diagnosed AD (p=0.024), Major Depressive Disorder (MDD) (p=0.001) rates increased. Conclusion: In our study the diagnosis of AD and MDD during pandemia increased and the diagnosis of ADHD decreased. Because of the online education during pandemia, number of ADHD patients decreased and increasing in diagnosis of AD and MDD might caused by phsycial and social limitations. İn this period it is important to follow and treat the patients that already have psychiatric disorder like ADHD.