Investigation of the Cytotoxic Effect of Duloxetine Hydrochloride on DU-145 Human Prostate Cancer Cells

Abstract

Prostate cancer (PCa) is one of the most common cancers worldwide and accounts for a significant proportion of cancer-related deaths. Duloxetine, a serotonin-norepinephrine reuptake inhibitor (SNRI), exerts an antidepressant role by inhibiting the reuptake of both norepinephrine and serotonin. There is no study on the cytotoxic effect of duloxetine hydrochloride on human prostate cancer cells (DU-145). In our study, the cytotoxic effects of duloxetine hydrochloride and cisplatin on DU-145 prostate cancer cells and healthy mouse fibroblast cells (L-929) were investigated using the 3-[4,5-Dimethylthiazol-2-Yl]-2,5-Diphenyl-Tetrazolium Bromide (MTT) assay. For cisplatin, the IC50 values for both DU-145 prostate cancer cells and L-929 healthy cell after 24-hour exposure were calculated as >50 µM. For duloxetine hydrochloride, the IC50 values after 24-hour exposure were calculated as 28.76 ± 0.012 µM for DU-145 cells and 34.92 ± 0.012 µM for L-929 cells. When duloxetine hydrochloride and cisplatin were applied together, the IC50 values were calculated as 30.51 ± 0.010 µM for DU-145 cells and 36.92 ± 0.013 µM for L-929 cells. A lower IC50 value indicates higher anticancer activity. Our results suggest that duloxetine hydrochloride exhibits higher cytotoxic activity against DU-145 cells compared to cisplatin. Additionally, the combined application of duloxetine hydrochloride and cisplatin showed a similar cytotoxic effect compared to that of the individual applications of cisplatin and duloxetine hydrochloride.

Prostat kanseri (PKa), dünya çapında en yaygın kanserlerden birisi olup kansere bağlı ölümlerin büyük bir kısmını oluşturmaktadır. Bir serotonin-nöradrenalin geri alım inhibitörü (SNGI) olan duloksetin, hem norepinefrin hem de serotoninin geri alımının inhibisyonu yoluyla antidepresan bir rol oynamaktadır. Duloksetin hidroklorürün insan prostat kanser hücresi (DU-145) üzerine sitotoksik etkisi ile ilgili çalışma bulunmamaktadır. Çalışmamızda, duloksetin hidroklorür ve sisplatinin DU-145 prostat kanseri ve sağlıklı fare fibroblast hücreleri (L-929) üzerine sitotoksik etkileri 3-[4,5-Dimetiltiyazol-2-İl]-2,5-Difenil-Tetrazolyum Bromür (MTT) yöntemi ile araştırılmıştır. Sisplatinin hem DU-145 prostat kanser hücrelerinde hem de L-929 sağlıklı hücrelerde 24 saat uygulama süresi için IC50 değerleri; >50 µM olarak hesaplanmıştır. Duloksetin hidroklorürün 24 saat uygulama süresinde DU-145 ve L-929 hücreleri için IC50 değerleri sırasıyla; 28,76 ± 0,012 µM ve 34,92 ± 0,012 µM olarak hesaplanmıştır. Hücrelere, duloksetin hidroklorür ve sisplatinin birlikte uygulanması sonucunda IC50 değerleri; DU-145 hücre hattı için 30,51 ± 0,010 µM ve L-929 hücre hattı için 36,92 ± 0,013 µM olarak hesaplanmıştır. Düşük IC50 değeri yüksek antikanser aktiviteye işaret etmektedir. Sonuçlarımız DU-145 hücrelerine karşı, duloksetin hidroklorürün sisplatine göre daha yüksek sitotoksik etkinliğe sahip olduğunu, duloksetin hidroklorürün sisplatin ile birlikte uygulanmasının sisplatin ve duloksetin hidroklorürün ayrı ayrı uygulanması ile benzer sitotoksik etkinliğe sahip olduğunu göstermiştir.