Losartanın Titanyum İmplant Osseointegrasyonuna EtkisininDeneysel İncelenmesi

Abstract

Amaç: Losartanın osteoklastogenezi azalttığı ve osteoblast aktivitesini arttırdığı bildirilmiştir. Buçalışmada sistemik losartan uygulamasının titanyum implant osseointegrasyonu üzerindekietkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Titanyum implantlar, sıçanların tibiya kemiklerine cerrahi olarak yerleştirildi,daha sonra sıçanlar rasgele iki gruba ayrıldı: kontrol grubu (n=10) ve losartan tedavi grubu (n=10).Kontrollere başka bir tedavi uygulanmamışken, losartan tedavi grubuna, sekiz haftalık deney süresiboyunca 30 mg/kg losartan haftada üç kez steril serum fizyolojikte çözülerek oral gavaj ileuygulanmıştır. Deney döneminden sonra, çevredeki kemik dokuları ile titanyum implantlar alındı veformaldehitte sabitlendi. İmplantların ve çevresindeki kemik dokusunun dakalsifiye edilmemişhistolojik analizleri yapıldı. Her bir implantın kemik implant bağlantı yüzdesi (%), implant çevresinintoplam uzunluğuna, kemikle doğrudan temas halinde olan implantın toplam çevre uzunluğunun oranı olarak hesaplandı. Kemik dolumu oranı, titanyum implanttan meziyal, distal ve apikal yönde 0.5 mm mesafedeki alan dahil olmak üzere, bölgedeki kemik dolu alanların bölgenin toplam alanınaoranı (%) ile belirlenmiştir. Bulgular: Her ne kadar losartan grubunda kemik implant kaynaşması ve kemik dolumu oranlarıkontrol grubuna göre daha yüksek olsa da, iki grup arasındaki oranlarda istatistiksel olarak anlamlıfark yoktu (P>0.05).Sonuç: Bu çalışmanın sınırlamaları dahilinde losartan kemik implant bağlantı düzeylerini sayısalolarak artırdı, ancak istatistiksel olarak arttırmadı.