EBEVEYNİN KENDİ SÜNNET DENEYİMİNİN BİR SONRAKİ NESİLE YANSIMASI

Abstract

AMAÇ: Çalışmamızda; sağlık çalışanları ve birinci derece yakınlarında, kendi sünnet deneyiminin kaygı düzeyine etkisi ve kendi sünnet tecrübelerine dayanarak, çocuklarında sünnet ile ilgili hangi etkilenimlerin yansıtıldığı araştırılmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamız Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi Hastanesinde 1 Nisan 2023 - 1 Mayıs 2023 tarihleri arasında, sağlık çalışanları ve birinci derece akrabaları üzerinde yapıldı. Çalışmaya sünnet olmuş 141 erkek katılımcı dâhil edildi. Katılımcılara; demografik veriler ve kendi sünnetine ilişkin soruların olduğu formlar doldurtuldu. Ayrıca; çocuğunu hangi yaşta, nerede, hangi anestezi şekli ile ve kime sünnet yaptırdığı ve sünnet kararında kötü tecrübelerinin etkisi olup olmadığına dair sorular soruldu. Katılımcıların kaygı düzeylerini ölçmek için Durumluk-Süreklilik Kaygı Ölçeği (DSKÖ) kullanıldı. BULGULAR: Çalışmaya katılanların ortalama yaşı 42,79±11,72 idi. Üniversite öğrenim düzeyindeki katılımcılarda ve cinsel fonksiyon bozukluğu olmayan katılımcılarda DSKÖ durumluk puanının, 6 yaş üzeri sünnet olanlarda ise DSKÖ süreklilik puanlarının diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı düşük olduğu izlendi (sırasıyla p<0,001, p=0,015, p=0,029). Öğrenim durumu yüksek olan katılımcılar çocukları için; sağlık kurumunda ve doktor tarafından sünneti tercih etmişlerdir (sırasıyla; p<0,001, p<0,001). Komplikasyon yaşayan veya cinsel fonksiyon bozukluğu olan katılımcıların tümü çocuklarını doktora sünnet ettirmişlerdir. Sünnetle ilgili kötü tecrübelere sahip katılımcılar; çocuklarının doktor tarafından, genel anestezi ile sağlık kurumunda sünnet ettirdiklerini belirtmişlerdir (sırasıyla; p=0,007, p=0,034, p<0,001). SONUÇ: Nesiller arasında sünnete bakış açısında ve bilgi düzeyinde değişiklik izlenmektedir. Yüksek öğrenim düzeyi, sünnetin kötü hatırlanması ve yaşanılan komplikasyonlar ebeveynin alt soyda sünnet tercihlerini etkilemektedir.