Dental orta hat düzeltme mekaniklerinin karşılaştırılması: Bir sonlu elemanlar analiz çalışması

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı; dental orta hat sapmasında kullanılan üç farklı tedavi tekniğinin dişler ve diş arkı üzerindeki etkisini sonlu eleman analiz yöntemiyle değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Sonlu elemanlar analizinde kullanılmak üzere maksiller ve mandibular kemikler, üçüncü büyük azı dişleri hariç tüm daimi dişler, mini vida, ortodontik braket ve tel üç boyutlu olarak modellenmiştir. Birinci senaryoda; mandibulanın sağ kadranında kanin-birinci premolar dişlerin arasına oklüzal düzleme paralel bir mini vida ve aynı bölgede ikinci premoların distalinde ark teli üzerine bir kanca yerleştirilmiştir. Mandibulanın sol kadranında ise birinci ile ikinci molar dişlerin arasında oklüzal düzleme dik bir mini vida ve aynı bölgede kanin mezialinde ark üzerine bir kanca yerleştirilmiştir. Bu kancalardan mini vidalara kuvvetler uygulanmıştır. İkinci senaryoda; çenenin sağ kadranında sınıf 2 elastik, sol kadranına sınıf 3 elastik, anterior bölgede diyagonal intermaksiller elastikler uygulanmıştır. Üçüncü senaryoda ise; sınıf 2 intermaksiller elastik ve buna ek olarak orta hattın kaydırılması istenen tarafın tersi yönde dengeleyici bir diyagonal intermaksiller elastik ile diş arkına kuvvetler uygulanmıştır. Bulgular: Üç senaryoda transvers eksende alt keserler sola doğru hareket etmiştir. En fazla hareket birinci senaryoda görülmüştür. İkinci ve üçüncü senaryoda lastik uygulanan üst keser dişler sağa doğru yer değiştirmiştir. Sayısal değerler incelendiğinde en fazla üst keser hareketi üçüncü senaryoda olmuştur. Sagittal yönde ikinci senaryo için üst sağ ve alt sol posterior dişlerde ve distalizasyon, üst sol ve alt sağ posterior dişlerde mezializasyon görülmüştür. Üçüncü senaryoda ise üst çenede sağ ve sol posterior dişlerde distalizasyon, alt çene sağ ve sol posterior dişlerde ise mezializasyon gözlenmiştir. Sayısal verilere göre sagittal yönde total diş hareketi sağlamada ikinci senaryo, üçüncü senaryoya göre göre daha etkili bulunmuştur. Vertikal eksendeki değerlendirmede; birinci senaryoda alt sağ molar dişin meziyobukkal tüberkülü intruze olurken, ikinci senaryoda bu dişin aynı tüberkülü ekstruze olmuştur. Ayrıca ikinci ve üçüncü senaryolarda sağ üst molar dişler intruze olmuştur. Tüm senaryolarda alt ve üst keser dişler ekstruze olmuştur. Sonuç: Vertikal yöndeki değerlendirmeler sonucunda ikinci senaryoda belirgin miktarda okluzal kant oluşumu görülmüştür. Üçüncü senaryonun sayısal değerleri incelendiğinde daha az miktarda bir kant oluşumu mevcuttur. Verilere göre sagittal yönde görülen total diş hareketi ikinci senaryoda, üçüncü senaryoya göre daha fazladır. Mini vidalarla yapılan orta hat düzeltmesi, kant oluşumuna sebebiyet vermeksizin, etkili bir yöntemdir. Anahtar Kelimeler: sonlu elemanlar, orta hat, mini vida

Objective: The aim of this study; To evaluate the effect of three different treatment techniques used in dental midline deviation on teeth and dental arch with finite element analysis method. Material and method: Maxillary and mandibular bones, all permanent teeth except third molars, mini screw, orthodontic bracket, and arch wire were modeled in three dimensions to be used in finite element analysis. In the first scenario, In the right quadrant of the mandible, a mini-screw was placed between the canine-first premolar teeth, parallel to the occlusal plane, and a hook on the arch wire distal to the second premolar in the same region. In the left quadrant of the mandible, a mini-screw perpendicular to the occlusal plane was placed between the first and second molars and a hook on the arch in the mesial of the canine in the same region. Forces were applied from these hooks to the mini screws. In the second scenario, class 2 elastics were applied to the right quadrant, class 3 elastics were applied to the left quadrant, and diagonal intermaxillary elastics were applied in the anterior region. In the third scenario, forces were applied to the dental arch with a class 2 intermaxillary elastic plus a compensating diagonal intermaxillary elastic in the opposite direction to the side where midline shift is desired. Results: In three scenarios, the lower incisors moved to the left on the transverse axis. The most movements were seen in the first scenario. In the second and third scenarios, the upper incisors through which the elastic passes are displaced to the right. The maximum upper incisor movement was in the third scenario. For the second scenario in the sagittal direction, distalization was observed in the upper right and lower left posterior teeth, and mesialization was observed in the upper left and lower right posterior teeth. In the third scenario, distalization was observed in the right and left posterior teeth of the upper jaw, and mesialization was observed in the right and left posterior teeth of the lower jaw. The second scenario was found to be more effective than the third scenario in providing total tooth movement in the sagittal direction. In the evaluation on the vertical axis, In the first scenario, the mesiobuccal cusp of the lower right molar tooth was intruded, while in the second scenario, the same cusp of this tooth was extruded. In addition, in the second and third scenarios, the right upper molars were intruded. Upper and lower incisors were extruded in all scenarios. Conclusion: In the vertical direction, a significant amount of occlusal cant was observed in the second scenario. For the third scenario, there is a lesser amount of occlusal cant. Total tooth movement in the sagittal direction is higher in the second scenario than in the third scenario. Midline correction with mini screws is an effective method without causing occlusal cant. Key words: finite element, midline, miniscrew