dc.contributor.author | Gülsoy, Kemal Yetiş | |
dc.contributor.author | Orhan, Semiha | |
dc.contributor.author | Kutluhan, Süleyman | |
dc.date.accessioned | 2022-07-05T11:18:03Z | |
dc.date.available | 2022-07-05T11:18:03Z | |
dc.date.issued | 2021 | en_US |
dc.identifier.citation | GÜLSOY, K. Y., ORHAN, S., & KUTLUHAN, S. (2021). ORGAN BAĞIŞ VE NAKLİNE YÖNELİK TUTUM VE DAVRANIŞLAR. Kocatepe Tıp Dergisi, 22(6), 479-487. | en_US |
dc.identifier.issn | 2149-7869 | |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/20.500.12933/1327 | |
dc.description.abstract | AMAÇ: Organ nakli; fonksiyonunu yitirmiş organın yerine kadavra veya canlı verici (donör)’den fonksiyonel organ nakledilmesine denir. Çalışmamızda Isparta il merkezinde yaşayan halkın organ bağışı konusundaki bilgi ve tutumları araştırılmıştır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Isparta il merkezinde ikamet eden kişilere
Mart 2018 - Temmuz 2018 tarihleri arasında anket uygulayarak
gerçekleştirildi. Çalışmaya 18 yaş üstü, fizik ve mental yönden
sağlıklı olan kişiler kabul edilmiştir. Literatür bilgileri doğrultusunda hazırlanan, bireysel özellikleri ve organ bağışı ile ilgili 61
soru içeren anket formu yüz yüze görüşme tekniği kullanılarak
uygulanmıştır.
BULGULAR: Katılımcıların 483’i kadın, 432’si erkek idi. Yaşları
18-35 yaş arasında değişmekte olup ortalaması 37 idi. Katılımcılarımızın % 5,2 (n=47) organ bağışında bulunmuş ve kamu
hastanelerine güven (%88,5), özel hastanelere (%43) göre daha
yüksek bulunmuştur. Beyin ölümü gerçekleştikten sonra organların bağışı aşamasında, katılımcılarımızdan, kendi onaylarının
yeterli olduğunu düşünenler %87,8 oranında, ailesinin onaylaması gerekli olduğunu düşünenler %87,2 oranında iken, hiçbir
onay alınmasına gerek duymayanların oranı ise %7,3 olarak bulunmuştur. İnancına bağlı olarak organlarını bağışlayamayacak
olan katılımcı sayısı 146 (% 16) iken vücudunun bir parçasını vererek ölüm-yaşam zincirine müdahalenin yanlış olduğunu düşünenlerin sayısı 91 (%10). Organ bağışını artırmak için “maddi
teşvik verilmesi”nin olumlu olacağını düşünenlerin oranı % 44,3
iken olumsuz etki oluşturacağına inananlar %43,8 oranında idi.
SONUÇ: Organ bağışının aile içinde konuşulup aile bireylerinin
birbirlerinin organ bağışı yapmaya taraf olmasının önceden
bilmesinin organ bağış oranının artmasına fayda sağlayacaktır.
Organ bağışı konusunda yanlış yapılan haberler toplum hafızasında ciddi bir güvensizlik izi bırakmaktadır. Bu güvensizliğin
aşılması için sadece organ bağışının ne olduğunun anlatılması değil aynı zaman da beyin ölümünden organ nakline kadar
sürecin nasıl işletildiğinin açık olarak açıklaması gerekmektedir. | en_US |
dc.description.abstract | OBJECTIVE: Organ transplantation is the transplantation of a
functional organ from a cadaver or a living donor to replace a
non-functional organ. The aim of this study was to investigate
the attitudes and behaviours towards organ donation of a population living in the province of Isparta, Turkey.
MATERIAL AND METHODS: A questionnaire was applied to residents of the provincial centre of Isparta between March 2018
and July 2018. The study included physically, and mentally healthy individuals aged >18 years. A 61-item questionnaire related to personal characteristics and organ transplantation was
prepared according to information in literature and was applied
to each subject in a face-to-face interview.
RESULTS: The study participants comprised 483 females and
432 males with a mean age of 37 years (range, 18-35 years). Of
the total group, 47 (5.2%) had undergone organ donation, and
there was greater trust in state hospitals than private hospitals
(88.5% vs. 43%). At the stage of organ donation following confirmed brain death, 87.2% of the study subjects thought their
own approval was su icient, 87.2% thought there was a need
for confirmation from the family, and 7.3% thought that there
was no need for any approval. A total of 146 (16%) respondents
reported that they would not donate their organs because of
their beliefs and 91 (10%) thought that it was wrong to intervene in the chain of life and death by donating a part of the
body. It was thought that o ering financial encouragement to
increase organ donation would be positive by 44.3% and negative by 43.8%.
CONCLUSIONS: Talking about organ donation within the family, and family members knowing each other’s views beforehand would be useful in increasing donation rates. Incorrect
news about organ donation has left a serious imprint of mistrust in the collective memory. To be able to overcome this mistrust, it is not enough to simply explain what organ donation is,
but there must also be clear explanations of how the process is
managed from the time of brain death until organ transplantation. | en_US |
dc.language.iso | tur | en_US |
dc.publisher | Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi | en_US |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
dc.subject | Beyin ölümü | en_US |
dc.subject | Organ bağışı | en_US |
dc.subject | Organ nakli | en_US |
dc.subject | Tutum | en_US |
dc.subject | Brain death | en_US |
dc.subject | Organ donation | en_US |
dc.subject | Organ transplantation | en_US |
dc.subject | Attitude | en_US |
dc.title | ORGAN BAĞIŞ VE NAKLİNE YÖNELİK TUTUM VE DAVRANIŞLAR | en_US |
dc.title.alternative | ATTITUDES AND BEHAVIOUR TOWARDS ORGAN DONATION AND TRANSPLANTATION | en_US |
dc.type | article | en_US |
dc.authorid | 000 0000 32617 6197 | en_US |
dc.department | AFSÜ, Tıp Fakültesi, Dahili Tıp Bilimleri Bölümü, İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı | en_US |
dc.contributor.institutionauthor | Orhan, Semiha | |
dc.identifier.volume | 22 | en_US |
dc.identifier.issue | 6 | en_US |
dc.identifier.startpage | 479 | en_US |
dc.identifier.endpage | 487 | en_US |
dc.relation.journal | Kocatepe Tıp Dergisi | en_US |
dc.relation.publicationcategory | Makale - Ulusal Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanı | en_US |