Akciğer kanseri hastalarında metastaz paternleri ve prognoza etkisinin araştırılması

Abstract

Bu çalışmada akciğer kanseri tanısı konan hastaların uzak organ metastazlarının insan ömrüne olan etkisini retrospektif olarak incelemeyi amaçladık. Çalışmaya akciğer kanseri tanısı konan 430'u erkek (%89), 53'ü kadın (%11) toplam 483 hasta dahil edildi. Hastaların demografik verileri, radyolojik dağılımı, tanı yöntemleri, TNM evrelemesi, metastaz yerleri, başvuru semptomları, histopatolojik tipleri, yaşam süreleri, dosya taraması yapılarak kaydedildi. Kaydedilen verilerin sıklığı, sağkalıma etkileri araştırıldı. Olguların en sık başvuru semptomları dispne(%34,6) ve öksürüktü(%33,7). Olguların çoğunluğu(%43,4) skuamöz hücreli karsinomdu. Olguların %85,6'sının sigara öyküsü mevcuttu. Tanı yöntemi olarak %58,8 oran ile bronkoskopik bronş biyopsisi en çok kullanılmaktaydı. En sık metastaz yeri %37 ile iskelet sistemi olurken, ikinci sıklıkta %25,2 ile beyin gelmekteydi. Akciğer kanseri nedeniyle herhangi bir tedavi alan hastaların sağkalımı daha uzun olduğu saptandı (p<0,001). Akciğer kanseri olan hastaların bir yıllık sağkalımına bakıldığında; kemik metastazı olmayanların olanlara göre (p=0,018), karaciğer metastazı olmayanların olanlara göre (p=0,009), surrenal metastazı olmayanların olanlara göre (p=0,020), karşı akciğer metastazı olmayanların olanlara göre (p=0,020) sağkalımının daha uzun olduğu görüldü. Akciğer kanseri olan hastaların beş yıllık sağkalımına bakıldığında; kemik metastazı olmayanların olanlara göre (p=0,006), beyin metastazı olmayanların olanlara göre (p<0,001), karaciğer metastazı olmayanların olanlara göre (p<0,001), surrenal metastazı olmayanların olanlara göre (p=0,045), karşı akciğer metastazı olmayanların olanlara göre (p=0,045) sağkalımının daha uzun olduğu görüldü. Sonuç olarak, akciğer kanseri olan hastalarda histopatolojik alttip, metastaz bölgesi ve tedavi yöntemi sağkalımı etkilemektedir.

In this study, we aimed to investigate the effect of distant metastasis on human life of patients with lung cancer retrospectively. A total of 483 patients (430 male (89%) and 53 female (11%) diagnosed with lung cancer were included in the study. Demographic data, radiological distribution, diagnostic methods, TNM staging, sites of metastasis, presentation symptoms, histopathological types, survival, and file scans were recorded. The frequency of recorded data and their effects on survival were investigated. The most common presentation symptoms were dyspnea (34.6%) and cough (33.7%). The majority of the cases (43.4%) were squamous cell carcinoma. 85.6% of the patients had a history of smoking. Bronchoscopic bronchial biopsy was the most commonly used diagnostic method with a rate of 58.8%. The most common site of metastasis was skeletal system with 37% and the second was brain with 25.2%. The survival rate of patients receiving any treatment for lung cancer was longer (p <0.001). One-year survival of lung cancer patients; the survival rates were longer in patients without bone metastases (p = 0.018), in patients without liver metastases (p = 0.009), in patients without surrenal metastases (p = 0.020) and in patients without counter lung metastases (p = 0.020). When the five-year survival of patients with lung cancer is examined; compared to those without bone metastases (p = 0.006), compared to those without brain metastases (p <0.001), compared to those without liver metastases (p <0.001), compared to those without surrenal metastases (p = 0.045), compared to those without countralateral lung metastases (p = 0.045) had longer survival. In conclusion, histopathologic subtype, metastasis site and treatment method affect survival in patients with lung cancer.