Evaluation of the relationship between diastolic dysfunction and interatrial block

Abstract

Background: The interatrial block (IAB) is a condition that occurs due to the delay of conduction in the right atrium to the left atrium, and can be partial (pIAB) or advanced (aIAB), and also is associated with atrial arrhythmia. Diastolic dysfunction (DD) is an important condition frequently encountered in most healthy middle-aged individuals and plays a role in the development of many cardiovascular diseases. It is noteworthy that frequent paroxysmal atrial fibrillation (PAF) attacks are observed especially in individuals with DD in clinical life, and its relationship with the presence of interatrial block is still unclear in these patients. Our aim in this study was to evaluate the relationship between the presence of DD and the development of interatrial block and PAF. Material and Method: A total of 146; 92 patients with DD and 54 control (proven by echocardiography) were enrolled in this cross-sectional and prospectively study. The properties of the P wave were evaluated in leads D2-3 aVF and V1. Echocardiography and electrocardiography results of the two groups were compared. Results: The mean age of the DD and the control group was (62.3±0.74 and 61.2±0.61 years, p=0.481) respectively. The frequency of IAB was significantly higher in the DD than the control group (37%-46.7%-16.3%, 77.8%-18.5%-3.7%, and none-pIAB-aIAB, respectively). In the correlation analysis, there was a strong correlation between the presence of DD and IAB (r: 0.439, p<0.001), and the history of PAF and IAB (r: 0.458, p<0.001). Conclusion: In our study, the frequency of IAB was significantly higher in the DD group. We think that it may be beneficial to evaluate P waves more carefully to determine the risky individuals among those who have DD in clinical life.

Interatrial blok (IAB), sağ atriyumda sol atriyuma iletimin gecikmesi nedeniyle ortaya çıkan bir durumdur ve kısmi (partial-pIAB) veya gelişmiş (advanced-aIAB) olabilir ve ayrıca atriyal aritmi ile ilişkilidir. Diyastolik disfonksiyon (DD), çoğu sağlıklı orta yaşlı bireyde sık karşılaşılan önemli bir durumdur ve birçok kardiyovasküler hastalığın gelişiminde rol oynar. Özellikle klinik yaşamda DD’li bireylerde sık paroksismal atrial fibrilasyon (PAF) ataklarının gözlenmesi dikkat çekicidir ve bu hastalarda IAB varlığı ile ilişkisi hala belirsizdir. Bu çalışmadaki amacımız DD varlığı ile IAB ve PAF gelişimi arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel ve prospektif çalışmaya DD olan 92 ve 54 kontrol (ekokardiyografi ile kanıtlanmış) olmak üzere toplam 146 kişi dahil edildi. P dalgasının özellikleri, D2-3 aVF ve V1 derivasyonlarında değerlendirildi. İki grubun ekokardiyografi ve elektrokardiyografi sonuçları karşılaştırıldı. Bulgular: DD ve kontrol grubunun yaş ortalaması sırasıyla (62,3±0.74 ve 61,2±0,61 yıl, p=0,481) idi. IAB sıklığı DD’de kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksekti (sırasıyla, %37-%46,7-%16,3, %77,8-%18,5-%3,7, normal-pIAB-aIAB, p<0,001). Korelasyon analizinde DD varlığı ile IAB arasında (r: 0,439, p<0,001) ve PAF ile IAB öyküsü arasında güçlü bir korelasyon olduğu bulundu (r: 0,458, p<0,001). Sonuçlar: Çalışmamızda DD grubunda IAB sıklığı anlamlı olarak yüksekti. Klinik hayatta DD olanlarda riskli bireyleri belirlemek için P dalgalarını daha dikkatli değerlendirmenin faydalı olabileceğini düşünüyoruz.