Sağlık çalışanlarında psikolojik iyi oluş düzeyi ile sanal ortamda yalnızlık düzeyi arasındaki ilişki

Abstract

Amaç: Gündelik hayatımızda giderek daha çok yer alan internet/sosyal medya kullanımı, kişiler arası iletişim ve ilişkilere yeni boyutlar kazandırmıştır. Çalışmanın amacı, sağlık çalışanlarında psikolojik iyi oluş ve yalnızlık düzeyi arasında bir ilişkinin olup olmadığını araştırmak ve demografik değişkenlerin etkisini be-lirlemektir.Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu araştırmanın örneklemini, üni-versite hastanesinde çalışan 325 sağlık çalışanı oluşturdu. Araş-tırma verileri Kişisel bilgi formu, Çok Boyutlu Psikolojik İyi Oluş Ölçeği (ÇBPİO) ve Sanal Ortam Yalnızlık Ölçeği (SOYÖ) sorularının yer aldığı anket formu ile toplandı. İstatistiksel yön-tem olarak tanımlayıcı istatistikler, Mann-Whitney U, Kruskall–Wallis H ve Spearman Korelasyon analiz testleri kullanıldı ve p<0,05 anlamlı kabul edildi.Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması 30,47±3,28, %80’i-ni kadın, %62,8’i evli, %54,2’si hemşire, %65,5’i lisans-yüksek lisans mezunu olduğu saptandı. Katılımcıların ÇBPİO ve SOYÖ ölçeklerinden aldıkları ortalama puanları sırasıyla 3,39±0,36 ve 3,19±0,53’dür. Araştırma görevlisi hekimlerin, 5 yıl ve altında çalışanların, gelir düzeyi algısı düşük olan, kariyerini başarısız olarak değerlendiren ve sosyal medya/in-terneti 1-3 sa kullanan katılımcıların ÇBPİÖ puanları düşüktü (p<0,05). Yalnızlık ve psikolojik iyi oluş arasındaki iliş-ki Spearman Korelasyon analizi ile incelendi ve aralarında düşük düzeyde negatif yönlü istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulundu (r=-0,27; p<0,05).Sonuç: İnsanın yaşadığı hayatın bir anlamı olduğu düşüncesi-ne sahip olması durumunun psikolojik iyi oluşun en güçlü belir-leyicisi olduğu saptandı. Bireylerin psikolojik iyi oluş düzeyleri arttıkça sanal yalnızlık ve paylaşımları da azalmaktadır.

Objective: The use of the Internet/social media, which has become increasingly popular in our daily life, has brought new dimensions to interpersonal communication and relations. The aim of the study was to investigate whether there is a relationship between psychological well-being and loneliness levels in health workers and to determine the effects of demographic variables.Methods: The sample of this descriptive study consisted of a total of 325 health workers. The research data were collected with a question-naire including Personal Information Form, Multidimensional Psy-chological Well-Being Scale (MPPS) and Virtual Environment Lone-liness Scale (VELS). Descriptive statistics, Spearman Corelation, Mann-Whitney U and Kruskall-Wallis H test were used for statistical analysis. The statistical significance level was accepted as p˂0.05.Results: The mean age of participants was 30.47±3.28, 80% of them were women, 62.8% were married, 54.2% were nurses and 65.5% were undergraduate/graduate. The mean scores of the participants from the MPPS and VELS were 3.39±0.36 and 3.19±0.53, respec-tively. In this study, Psychological Well-Being scores were found sig-nificantly low in the group who work five years or less than five years, research assistants, having low income perception, found themselves unsuccessful in their careers and spend 1-3 hours on daily social media/internet (p<0.05). It has determined that these variables also make a significant difference in virtual environment loneliness. The relationship between loneliness and psychological well-being was examined by Spearman Correlation analysis and there was a statisti-cally significant negative correlation between them (r =-0,27; p <0,05).Conclusion:It was found that having the idea that life is meaning-ful is the most powerful determinant of psychological well-being. As individuals’ psychological well-being increases, their virtual loneliness and sharing decreases.