İletişim Becerilerinin Uyum Analizi ile İncelenmesi: Sağlık Bilimleri Fakültesi Örneği

Abstract

Amaç: Sağlık hizmeti sunan profesyoneller ile hizmeti talep eden hastalar arasındaki etkileşimi belirleyen en önemli unsurlardan biri iletişimdir. İletişim becerileri, özellikle insan merkezli hizmet sunan sağlık çalışanları için yüksek önceliğe sahip bir yetkinliktir. Gereç ve Yöntemler: Bu tanımlayıcı çalışmanın amacı, sağlık bilimleri alanında öğrenim gören üniversite öğrencilerinin iletişim beceri düzeylerinin incelenerek; zihinsel, duygusal ve davranışsal iletişim becerileri üzerinde etkili olan demografik değişkenlerin tanımlanmasıdır. Araştırmanın evreni Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi’nde öğrenim gören 2053 üniversite öğrencisidir. Çalışmada basit tesadüfi örneklem yöntemi ile 752 öğrenciye ulaşılmıştır. Öğrencilerin iletişim becerilerini ölçmek amacıyla Ersanlı and Balcı (1) tarafından geliştirilen “İletişim Becerileri Envanteri (İBE)” ve demografik bilgileri içeren bir anket formu kullanılmıştır. Bu çalışmada ölçeğin 752 üniversite öğrencisi üzerinde uygulanması sonucu Cronbach Alfa katsayısı 0,86 olarak bulunmuştur. Bulgular: Çalışma sonucunda genellikle cinsiyeti kadın, aile geliri orta düzeyde, iletişim sertifikasına sahip, beslenme ve diyetetik bölümünde öğrenim gören üniversite öğrencilerinin daha yüksek iletişim becerisine sahip oldukları belirlenmiştir. İBE ölçeğinin zihinsel, duygusal ve davranışsal alt boyutlarında öğrencilerin genellikle orta düzeyde iletişim becerisinin olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Sağlık bilimleri öğrencilerinin iletişim becerilerinin artırılmasına yönelik eğitimler verilmesi ve bu eğitimlerin öğrencilerin iletişim beceri üzerindeki yansımalarının ortaya konulmasına ihtiyaç vardır.

Aim: One of the most important elements determining the interaction between professionals providing healthcare service and patients demanding the service is communication. Communication skills are a competence which is of top priority especially for healthcare professionals providing homocentric service. Material and Methods: The purpose of this descriptive study was to examine the communication skill levels of university students studying in the area of health sciences and define demographic variables that are effective on mental, emotional and behavioral communication skills. The target population of the study comprised 2053 university students studying in the Afyonkarahisar Health Sciences University, Faculty of Health Sciences. The study reached 752 students via the simple random sampling method. In order to measure the communication skills of the students the study used the “Communication Skills Inventory (CSI)”, developed by Ersanlı and Balcı (1) and a survey form containing demographic information. As a result of performing the scale on 752 university students the study found the Cronbach’s Alpha coefficient to be 0.86. Results: The study determined that university students who were female, had middle family income, had a communication certificate and studied in the department of nutrition and dietetic usually had higher communication skills. In the mental, emotional and behavioral subscales of the CSI the students usually had moderate communication skills. Conclusion: There is a need for providing trainings to increase communication skills of these students and revealing the impacts of these trainings on communication skills of the students.